Woda ma pamięć

Woda reaguje na biosygnały pochodzące z przyrody, ale również na sygnały techniczne, jak fale elektromegnetyczne pochodzące z techniki radiowej. Oba rodzaje sygnałów są gromadzone w wodzie jako informacje i przekazywane dalej.

 Dzięki specjalnym metodom badawczych można udokumentować i uwidocznić oddziaływanie różnorodnych informacji na wodę. Do przeprowadzenia dowodu napełniono dwie szalki Petriego (płaskie, okrągłe szalki wykonane z przezroczystego szkła, używane w laboratoriach do badań) podłożem hodowlanym podobnym do żelu, którego pożywkę stanowią bakterie.

Następnie na środek szalki podaje się strzykawką bakterie wybranego szczepu. Bakterie zaczynają się rozmnażać i tworzyć różne wzory: niekiedy mają formę szerokiego wachlarza a czasami są małe i w kształcie linii prostej. Przy tej kolejności eksperymentu przy każdej powtórce wszystkie parametry pozostają takie same, wyjątek stanowi zawartości informacji w wodzie, która została wykorzystana do sporządzenia pożywki.

Opisane doświadczenie z dwiema szalkami Petriego zostało opracowane przez izraelskiego fizyka, profesora Eshel Ben Jacoba. Wykonał fotografie (1998), które dokumentują oddziaływania wód o różnych zawartościach informacji na wzrost bakterii.

Dzięki temu eksperymentowi udało się profesorowi Eshel Ben Jacobowi odpowiedzieć na szereg pytań dotyczących właściwości informacyjnych wody i wysunąć poniższe wnioski:

1. woda reaguje na sygnały ze swojego otoczenia
2. woda zbiera te informacje, podobnie jak pamięć i przypomina sobie też w późniejszych okresach o wydarzeniach i oddziaływaniu sygnałów
3. Istoty żyjące (bakterie) reagują na zmianę warunków w wodzie

Gdzie i w jaki sposób przebiega gromadzenie informacji w wodzie, pozostaje na razie jeszcze bez odpowiedzi.

Dzięki bakteriom Eshe Ben Jacob dokonuje „pomiaru” tego, że woda może gromadzić informacje. Czy można informację zawartą w wodzie zmierzyć przy pomocy fizycznych instrumentów pomiarowych?

Do dziś nie opublikowano jeszcze żadnej fizycznej technologii, która spełniałaby te oczekiwania.

Nawet „najdokładniejsze” fizyczne instrumenty pomiarowe są o wiele dziesiątek potęgi za mało dokładne, aby określić takie cechy, jak informacja lub struktura wody.

Tym bardziej metoda dowodowa profesora Ben Jacoba zyskuje na znaczeniu. Jako fizyk i dawny prezes Towarzystwa Fizycznego Izraela udały mu się mistrzowskie osiągnięcie naukowe.

Ban-Jacob przenosi zadanie dokonywania pomiarów fizycznymi przy pomocy instrumentów pomiarowych na żywe organizmy (bakterie). Powiedział, że reakcja bakterii jest o co najmniej 1.000 współczynnik bardziej czuła niż każde do dziś znane urządzenie pomiarowe. I tu powracamy znowu do Johanna GRANDERA, który był stale przekonany o znaczeniu i subtelności zwierząt. Pokazał on, że również pszczoły są „wyjątkowo dobrymi instrumentami pomiarowymi”. W trakcie eksperymentu udowodnił, że pszczoły są w stanie rozróżnić wodę zrewitalizowaną od tej niezrewitalizowanej. Trafność wyniosła ponad 95%.