Pamięć wody

Na podstawie specjalnych metod badawczych można udokumentować a nawet wizualizować wpływ różnorodnych informacji na wodę. Jako dowód napełniono dwie szalki Petriego (płaskie, okrągłe szalki wykonane z przezroczystego szkła, używane do badań w laboratoriach) żelopodobnym podłożem hodowlanym, który posłuży bakteriom jako pożywka.

Następnie na środek szalki zostają wstrzyknięte bakterie wybranego szczepu. Bakterie zaczynają się rozmnażać i tworzyć różne wzory: niekiedy w kształcie szerokiego wachlarza a czasami jako małe proste linie. Przy kolejnych doświadczeniach wszystkie parametry pozostają za każdym razem takie same, z wyjątkiem zawartości informacji w wodzie, użytej do sporządzenia pożywki.

Opisane doświadczenie z dwiema szalkami Petriego opracował izraelski fizyk, profesor Eshel Ben Jacoba. Fotografie niniejsze zostały wykonane w 1998 roku i dokumentują rezultaty użycia wody o różnej zawartości informacji do sporządzenia pożywek.

W przypadku badań sfotografowanych przez Eshela Ben-Jacoba

sporządzono pożywkę 1 przy użyciu wody niezrewitalizowanej oraz

sporządzono pożywkę 2 przy użyciu wody, która została  poddana czasowo działaniu sygnału elektromagnetycznego.

Wyniki te pokazują w sposób widoczny, że w przypadku próbki poddanej działaniu sygnału elektromagnetycznego (pożywka 2) występuje wyraźnie większy przyrost bakterii i tworzy się całkowicie inny wzór, niż w próbce, nie poddanej działaniu sygnału.

Dzięki temu eksperymentowi udało się prof. Ben-Jacobowi odpowiedzieć na szereg pytań na temat właściwości informacyjnych wody i wyciągnąć następujące wnioski:

Woda reaguje na sygnały ze swojego otoczenia

Woda gromadzi te informacje – podobnie jak pamięć i nawet w późniejszym czasie przypomina sobie o zdarzeniach i oddziaływaniu sygnałów. Istoty żyjące (bakterie) reagują na zmienione warunki w wodzie.

Czy informację zawartą w wodzie można zmierzyć również fizycznymi instrumentami pomiarowymi?

Do dzisiaj nie opublikowano jeszcze żadnej procedury fizycznej, która odpowiadałaby temu wymogowi. Nawet najbardziej „precyzyjne fizyczne instrumenty pomiarowe są o potęgę kilku dziesiątek za mało dokładne, aby bezpośrednio określić takie cechy wody, jak informacje lub struktury.

Tym bardziej zyskuje na znaczeniu metoda dowodowa prof. Ben-Jacoba. Jako fizykowi i byłemu prezesowi Towarzystwa Fizycznego w Izraelu dokonał mistrzowskiego osiągnięcia naukowego. Ben-Jacob przenosi zadanie pomiaru przez instrumenty pomiarowe na organizmy żywe (bakterie). Twierdzi, że bakterie są przynajmniej 1.000 bardziej wrażliwie niż jakiekolwiek znane do dziś urządzenie pomiarowe. Jego obrazy, robiące wrażenie niemal sztuki, przemawiają jasnym językiem. Jak i gdzie odbywa się gromadzenie informacji w wodzie, powinno w pierwszym toku rozumowania pozostać jeszcze bez odpowiedzi.

Tu kółko zamyka się na Johannie GRANDERAze, który był zawsze przekonany o znaczeniu i wrażliwości zwierząt.  Pokazał, że również pszczoły mają wyjątkowo dobre „biologicznie instrumenty pomiarowe”. W czasie doświadczenia udowodnił, że pszczoły są w stanie odróżnić wodę rewitalizowaną od wody nierewitalizowanej. Skala dokładności wyniosła powyżej 95%.

Profesor Eshel Ben-Jacob zmarł nagle 6 czerwca 2012 roku. NIECH SPOCZYWA W POKOJU!