Sensacyjne odkrycie – 4. wymiar wody

Zespół badawczy Uniwersytetu Waszyngtońskiego mógłby odsłonić tajemnice wody. Utworzony wokół Geralda Pollacka zespół (w roku 2010 odwiedził Johanna GRANDERA w Jochberg) odkrył czwarty stan skupienia wody:

Obok stałego, płynnego i gazowego badacze zidentyfikowali czwarty stan, w którym molekuły płynnej wody układają się w sześciokątną „krystaliczną kratkę”.

Ten stan pokazuje kilka zdumiewających cech, które stawiają na głowie nasze wyobrażenie o wodzie i mogłyby rozwiązać wiele związanych z nią zagadek.

Woda jest mistyczną substancją i to całkowicie w naukowym aspekcie. Pomimo 200 lat prac badawczych wody nauce nie udało się dotychczas zrozumieć w pełni wszechobecność wilgoci.

Oficjalna teoria dotycząca wody jest pełna luk, tzw. „anomalii”, których nie da się wyjaśnić w sposób satysfakcjonujący przy pomocy tradycyjnej teorii. Temperatura zamarzania, punkt wrzenia, gęstość, napięcie powierzchniowe – nawet w tych zasadniczych kwestiach woda zachowuje się w praktyce inaczej, niż mówi teoria.

Woda jest również poza nauką fascynującym materiałem. Jest początkiem i eliksirem życia, głównym składnikiem naszego organizmu i naszym najważniejszym pokarmem.

Obecnie badacze z USA przedstawili nową teorię wody, która mogłaby prawdopodobnie nie tylko objaśnić anomalie wody, ale również zaoferować scholastyczną podstawę jej uszlachetniania wody pitnej.

Woda w strefie wyłączonej - EZ

Badacze stwierdzili, że woda w pobliżu powierzchni hydrofilnych – jak w całym naszym organizmie –zaczyna się samodzielnie systematyzować. W pobliżu tych powierzchni tworzy się warstwa bardzo czystej wody, przy czym warstwa ta zmienia się w całkowicie nową formę wody, która w sposób drastyczny różni się od tradycyjnego H2O.

Strefa ta, o grubości zaledwie jednej czwartej milimetra, składa się z tajemniczej wody i została  ochrzczona nazwą „strefa wyłączona” („Exclusion Zone" EZ), ponieważ woda nie tylko że się  w niej porządkuje, ale też w fascynujący sposób samodzielnie oczyszcza: pod wpływem działania sił elektrycznych najdrobniejsze cząsteczki zostają wyparte ze strefy EZ.

Fenomen ten jest już dłużej znany i istnieje szereg prób jego wyjaśnienia przy pomocy tradycyjnych teorii. Jednakże po niemal dwóch latach pracy ze swoim zespołem Pollack wykluczył wszystkie te teorie jako służące wyjaśnieniu.

Ale to nie wszystko: woda w strefie EZ pokazała całkowicie nowe cechy, jak zmieniony opór elektryczny, wyższą, niemal galaretowatą lepkość, zmienioną wartość pH i wyraźnie ujemny ładunek.

Oprócz stanu ciekłego, stałego i gazowego badacze odkryli nowy stan skupienia wody. Ale nie występuje on jedynie wewnątrz organizmu, wzdłuż włókien mięśniowych i błon komórkowych, jak się wkrótce okazało, ale stanowi dotychczas nie odkrytą formę pośrednią między wodą płynną a zamrożoną.

Wyniki zadziwiły badaczy i stosunkowo szybko okazało się, że woda w strefie EZ mogłaby odgrywać duża rolę szczególnie w organizmach żywych.

Najpierw jednakże należało rozwiązać zagadkę, skąd w ogóle woda brała energię, aby utrzymać taką wysoce usystematyzowana strukturę. Po szeregu badaniach znaleziono rozwiązanie: ze światła, w szczególności z niewidocznego światła podczerwieni. Jeżeli w trakcie próby zasłonięto promienie światła, nie udało się uzyskać wody EZ. Natomiast pod wpływem światła słonecznego i podczerwieni utworzenie wody EZ nawet się zwiększyło: naświetlanie zwiększyło strefę EZ trzykrotnie.

Również i to było fascynującym doświadczeniem: woda gromadzi energię światła słonecznego w formie usystematyzowanej, heksagonalnej struktury kryształu.  Faktycznie woda została „zenergetyzowana” w sposób fizyczny a nie ezoteryczny.

W międzyczasie Pollack pokazał, że różnica potencjału między wodą EZ a woda normalną jest nawet tak duża, że może być użyteczna pod względem elektrycznym. Różnica ładunku między woda EZ a „normalną” jest wystarczająco duża, aby móc funkcjonować jak niewielka bateria – energia bezpośrednio ze światła słonecznego i nic poza tym, jak tylko woda.

Dla organizmu ludzkiego istotną role odgrywa nie tylko energia ale przede wszystkim struktura.

Nowe inspiracje dla nauki?

Badania Pollacka robią wrażenie z wielu powodów. Woda jest czymś więcej niż tylko drugorzędną substancją na tle naszych biologicznych procesów. Jest jej częścią.

Wydaje się niemal, jakoby dotychczasowa nauka znowu nie dostrzegała najważniejszego. Dokładnie tak, jak w fizyce, gdzie fizycy dopiero od kilku lat stawiają hipotezę, że przestrzeń mogłoby stanowić uporządkowane środowisko energetyczne, które wpływa na znajdujące się w nim rzeczy, Pollack odkrywa wodę jako istotny element biochemii.

Interesująca analogia, gdzie odpowiedzi pojawiają się nagle w rzekomo pustej przestrzeni między rzeczami, które od lat badamy.

Pollak to ważny głos w coraz głośniejszym chórze badaczy, którzy twierdzą, że woda jest czymś więcej, niż napisano w książkach szkolnych: woda może posiadać bardzo różne zalety, które nie są tylko uzależnione od rozpuszczonych w nich substancjach, ale od samej struktury wody.

Jego badanie pokazuje, że woda w organizmach żywych różni się zasadniczo od tej, którą mamy w naszych kranach:

Żywa woda jest usystematyzowana i wchodzi w interakcje strukturalną ze znajdującymi się w niej substancjami i organizmami żywymi.

Wyniki badań dają kluczową informację: woda może gromadzić energię.

Tym samym koło zamyka się na Johannie GRANDERAze, który 30 lat temu stwierdził, ze woda może  gromadzić i przenosić informacje i tym samym stworzył podstawową zasadę rewitalizacji wody GRANDERA®.

Czytaj też:

Most wodny & rewitalizacja wody

Most wodny: nowe aspekty dla biologii i medycyny

Nasza wiedza jest jedną kroplą (film)